Podczas wykonywania prac związanych z dystrybucją paliw, manipulowaniu środkami wybuchowymi, acetylenem, w lakierniach, w górnictwie oraz w przemyśle chemicznym itp., występują zagrożenia związane z wybuchem. Elektrostatyczne ładunki gromadzą się na człowieku i odzieży na skutek adsorpcji jonów z powietrza, tarcia spodów obuwia o podłoże, jak i również w wyniku tarcia jednych warstw odzieży o inne.
Gromadzące się różnice potencjałów mogą powodować przeskok iskry, co jest w szczególności niebezpieczne w atmosferze par i gazów łatwopalnych substancji. Wyładowania energii w obecności par, gazów, cieczy, pyłów (np. pyłu węglowego oraz metanu w kopalniach) mogą być przyczyną pożaru oraz wybuchu. W takich sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność i zminimalizować ryzyko poprzez zastosowanie środków ochrony indywidualnej wykonanych z antyelektrostatycznych materiałów. W składzie środków ochrony indywidualnej przeznaczonych do stosowania w atmosferze zagrożonej wybuchem można wyróżnić odzież ochronną, rękawice ochronne, obuwie ochronne, sprzęt ochrony oczu i twarzy oraz przemysłowe hełmy ochronne. Własności antyelektrostatyczne środków ochrony indywidualnej stanowią z reguły ich pomocniczą ochronną cechę.
W celu odprowadzania elektryczności statycznej gromadzącej się na człowieku należy zastosować obuwie antyelektrostatyczne i obuwie przewodzące.
Podczas pracy, w miejscach, gdzie może wystąpić atmosfera wybuchowa zaleca się stosowanie obuwia przewodzącego o rezystancji elektrycznej zawartej w zakresie od 0 kΩ do 100 kΩ, które pozwala na odprowadzenie elektryczności statycznej w bardzo krótkim czasie do uziemionego podłoża. W wyniku tego obuwie to może być stosowane w warunkach, gdy całkowicie jest wyeliminowane ryzyko porażenia elektrycznego w trakcie kontaktu z elementami pod napięciem lub urządzeniami elektrycznymi. Zdolność obsługi urządzeń elektrycznych przez pracowników wyposażonych w obuwie przewodzące wymaga zatem zapewnienia odpowiedniej, szczególnie starannie dobranej, przeciwporażeniowej ochrony.
W sytuacjach, gdy nie jest w pełni wykluczone ryzyko porażenia elektrycznego może być stosowane obuwie antyelektrostatyczne, którego rezystancja elektryczna powinna być większa niż 100 kΩ i mniejsza lub równa 100 000 MΩ. Obuwie to zapewnia bezpieczeństwo przed zapłonem od iskry palnych substancji i par oraz ograniczoną ochronę przed niebezpiecznym porażeniem elektrycznym w sytuacji uszkodzenia urządzenia elektrycznego pracującego pod napięciem do 250 V.
Przewodzące i antyelektrostatyczne obuwie wykonuje się zarówno jako obuwie o wierzchu skórzanym jak i obuwie cało gumowe lub cało tworzywowe w różnych wersjach konstrukcyjnych: obuwie z niską cholewką (poniżej kostki), buty do połowy łydki i do kolana oraz trzewiki. Należy mieć na uwadze że właściwości przewodzące lub antyelektrostatyczne obuwie, o którym decyduje nie tylko podeszwa lecz cały układ spodu obuwia, tj. podeszwa-podpodeszwa-wyściółka. Przez co nie należy wyjmować lub wymieniać wyściółki usuwalnej na inną i wkładać żadnych dodatkowych elementów między stopę użytkownika i spód obuwia. W miejscach, gdzie jest używane obuwie przewodzące i antyelektrostatyczne, przewodność podłoża musi być odpowiednia, tak aby nie zniweczyć właściwości ochronnych obuwia.
W trakcie stosowania obuwia wykonanego z przewodzących materiałów jego rezystancja może ulec znacznym zmianom wskutek zanieczyszczenia oraz zaginania. Aby zagwarantować spełnienie założonej funkcji odprowadzania ładunków elektrycznych przez cały okres użytkowania obuwia należy utrzymywać podeszwy w czystości. Zaleca się sprawdzanie właściwości elektrostatycznych obuwia w określonych warunkach użytkowania, w regularnych odstępach czasu. Jeżeli obuwie jest użytkowane w warunkach, w których podeszwa ulega zanieczyszczeniu substancjami zwiększającymi rezystancję elektryczną zaleca się również sprawdzanie tych właściwości przed każdorazowym wejściem do zagrożonych miejsc.
